Peter positief

Natuurlijk, de wereld is aan de optimisten. Maar wat doe je wanneer je dokter je op een dag meedeelt: ‘Uw bloedresultaten wijzen uit dat u seropositief bent’? Het is augustus 1995 en Peter Dombret, op dat moment net 28 jaar, voelt de hemel op zijn hoofd vallen. In die periode staat de diagnose nog bijna gelijk aan een doodvonnis. Dat zijn toenmalige vriend en grote liefde Tom al langer seropositief is, daarvan op de hoogte is, en hem al dan niet bewust besmet heeft, maakt het drama nog groter. Maar wonderlijk genoeg krabbelt Peter overeind. Eerst aarzelend maar daarna steeds vastberadener. Al snel licht hij zijn ouders in, zijn vrienden volgen. ‘Twee tot drie jaar na mijn besmetting lukt het mij om de ziekte een goede plaats te geven’, vertelt hij. ‘Mijn motto is: “Ik ben seropositief, maar laat die “sero” maar vallen.”’ En zo vervelt Peter Dombret tot Peter Positief. Dit boek is zijn verhaal en het klinkt als een lied van hoop en optimisme.

‘Een eerlijk relaas over homo zijn, liefde in tijden van hiv, de uitdagingen van seropositief zijn, en nooit opgeven.’ – professor Marie Laga, Instituut voor Tropische Geneeskunde